“Poprosiłam papieża o przeprosiny. Przeprosił, ale nie zrozumiał” [FRAGMENT KSIĄŻKI]

“Kiedy weszliśmy do prywatnego gabinetu papieża, poprosiłam go o przeprosiny, ponieważ uważałam, że żart był seksistowski. Przepraszał, ale obwiniał swoje słabe posługiwanie się językiem angielskim” — cytują jedną ze swoich rozmówczyń Artur Nowak i Stanisław Obirek, autorzy książki “Gehenna. Kościelna okupacja Polski”. We fragmencie, który publikujemy, analizują między innymi “spektakularny gest” Jana Pawła II oraz to, co nie zgadza się w jego biografii.

Ile wspólnego z rzeczywistością mają tezy liderów Kościoła, że odejście od religii to odejście od polskiej tradycji, zaprzeczenie własnej tożsamości, uleganie obcym wpływom? Jak głębokie jest przekonanie, że ciągłe cierpienie i ślepe podążanie za naukami Kościoła katolickiego są zgodne z naszym duchem narodowym? Dlaczego prawa człowieka wciąż definiuje dla nas Kościół? Gdzie leży źródło podziału widocznego dziś w naszym społeczeństwie jak nigdy wcześniej? — pytają Stanisław Obirek i Artur Nowak, autorzy książki “Gehenna. Kościelna okupacja Polski”.

Poniżej prezentujemy przedpremierowy fragment książki “Gehenna. Kościelna okupacja Polski”, która trafiła na rynek 24 września br. nakładem Wydawnictwa Agora.

“Gehenna. Kościelna okupacja Polski”: fragment książki Stanisława Obirka i Artura Nowaka
A.N.: Psycholożka, z którą rozmawialiśmy o Wojtyle, prosiła, abyśmy koniecznie napisali, jaki wpływ na jego życie miał fakt, że wychował się bez matki. W przypadku bohaterów biografii psychologizowanie nie jest metodą nową. Oprócz wykształcenia czy przestrzeni społecznej, w której wzrasta dana osoba, rodzina ma znaczenie zasadnicze. Od dawna wiemy, że ma ona olbrzymi wpływ na kształtowanie umysłu dziecka, rozwijanie oraz pielęgnację jego uczuć, wrażliwości, orientacji moralnej. Jak to było w przypadku Jana Pawła II?

S.O.: Nie ma chyba kazania, w którym Karol Wojtyła nie wspominałby Matki Bożej, ale o własnej matce miał do powiedzenia niewiele: “Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią św. w wieku 9 lat i dlatego mniej ją pamiętam i mniej jestem świadom jej wkładu w moje wychowanie religijne, a był on z pewnością bardzo duży”. Poświęcił jej jeden z wierszy datowany na 1939 r. Oto fragment: