Przemysław Czarnek miał trafić do Pałacu Prezydenckiego i stanąć na pierwszej linii frontu walki z rządem Donalda Tuska. Ale z tych planów nici, bo Karol Nawrocki postawił warunek nie do spełnienia.

jalnej nominacji do Kancelarii Prezydenta Karola Nawrockiego – oraz warunku, który to uniemożliwił.

1. Silne ambicje Czarnka i początek rozmów
• Przemysław Czarnek, były minister edukacji w rządzie PiS i utytułowany poseł tej partii, od dawna aspiruje do znaczących funkcji: mówi się nie tylko o roli wiceprezesa PiS, ale nawet o planach na ministra, premiera, a docelowo – i prezydenta – tej partii .
• Po wygranej Karola Nawrockiego w wyborach prezydenckich (1 czerwca 2025), w kręgu PiS pojawiła się propozycja, by Czarnek objął stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta. Było to postrzegane jako strategiczne: ustawienie „komandosa PiS” w Pałacu, który miał prowadzić retoryczny i strategiczny bój z rządem Donalda Tuska .

2. Rola Karola Nawrockiego i jego wizja kancelarii
• Karol Nawrocki, formalnie niezależny historyk i prezydent elekt, jasno deklarował, że chce, by obóz prezydencki składał się z ludzi zgodnych z jego wizją – wypowiadając się jako „patriotyczny, pro‑chrześcijański, pro‑NATOcki” .
• Chociaż promował się jako “obywatelski” kandydat, niektórzy komentatorzy widzieli w nim figurę zdolną do intensyfikacji retoryki politycznej, lecz z oznakami uniezależnienia od PiS .

3. Spór o bezpartyjność jako warunek
• Główna przeszkoda pojawiła się, gdy Nawrocki postawił jeden kluczowy warunek: szef Kancelarii musi być bezpartyjny – co oznaczałoby, że Czarnek musiałby:
1. zrzec się mandatu posła,
2. opuścić PiS,
3. porzucić swoją nową funkcję wiceprezesa partii.
• Dla Czarnka było to jednak nie do przyjęcia – scena partyjna i parlamentarna wymagały utrzymania jego miejsca w PiS i w Sejmie .

4. Wycofanie się i szukanie alternatyw
• W efekcie Czarnek musiał odstąpić, nie chcąc spełnić warunku bezpartyjności. W zamian media wskazały jako faworyta innego polityka PiS – Zbigniewa Boguckiego – którego kandydatura została zaakceptowana przez Nawrockiego, ponieważ potencjalnie bardziej spełnia oczekiwania bezpartyjnego współpracownika w Pałacu .

5. Reakcja Czarnka i narracja medialna
• Sam Czarnek przyznawał, że rozmowy się toczą, ale nie ma żadnej finalnej decyzji – i że jeśli będzie potrzebna jego obecność, to otwarcie o tym porozmawiają z Nawrockim .
• W mediach publicznych i prywatnych sympatyków PiS pojawiają się słowa Tuskiego klimatu: “Nadajemy na tych samych falach”, “nie wyobrażam sobie nie wspierać” Nawrockiego, co świadczy o publicznym zaklinaniu bliskiej relacji z prezydentem elektem .
• W prasie analizowano, że Pałac może być „maszyną do walki z rządem” – zaproponowany na ten cel zespół miał być „gorący, bojowy, gotowy na starcie” (tzw. komandosów) .

6. Wewnętrzne napięcia i strategiczne kalkulacje
• Komplikacje te ukazują złożone napięcie wewnątrz PiS:
• Z jednej strony – prezes Jarosław Kaczyński chciał wystawić swojego „żołnierza” w osobie Czarnka, który mógłby prowadzić intensywną politykę w Pałacu.
• Z drugiej – Nawrocki zdawał się pragnąć zachować pozory niezależności i balansować między lojalnością wobec PiS a własną marką polityczną .

7. Konsekwencje i przyszłe scenariusze
• Czarnek pozostaje w Sejmie i w hierarchii partyjnej, z funkcją wiceprezesa PiS, co daje mu możliwość dalszego awansu – może wrócić do dyskusji o ministerstwie albo przygotowywać się na kolejny ruch w politycznej karierze .
• Nawrocki powołując innego niezależnego szefa KPRP – Boguckiego – wzmacnia przekaz o niezależnej prezydenturze, ale pozostawia furtkę dla PiS-owskiej obecności w otoczeniu – często pojawiają się nazwiska Szefernakera (szef gabinetu), Przydacza, Szefernaker, czy Leśkiewicz .
• Pałac jako centrum skierowane przeciw rządowi Tuskowi – nawet z Boguckim – raczej nie zmieni retoryki zapowiadanej przez Kaczyńskiego: konflikt „kolejny etap kohabitacji”, tylko bardziej ostre niż za Dudy czy Września – to już zapowiedź .